Rozdział 21

-Nic Ci się nie stało?- zapytał Michał.

-To choć odprowadzę Cię do domu.

-Kolejny raz mnie ratujesz, uważaj, bo się przy zwyczaje.- zaśmiałam się i ruszyliśmy w stronę domu.

-Co to był za chłopak?- spytał po chwili Winiar.

-Kamil, mój były. Ciągle wpadamy na siebie, tak jakby obserwował mój każdy krok.- wyjaśniłam.

-Musisz na niego uważać, może być nie bezpieczny.- zakończył i byliśmy już pod furtką.

-Wejdziesz?- grzecznie zapytałam.

-Nie pójdę już.- uśmiechnął się.

-No to cześć i dzięki za odprowadzenie.- krzyknęłam w stronę Michała i weszłam do domu.

-Wiesz co moje przypuszczenia, że wczoraj ktoś kręcił się koło domu mogą być trafne.- oznajmiłam Łukaszowi, spożywając kolację.

-Czemu tak sądzisz?

-Dzisiaj w parku ktoś złapał mnie od tylu przestraszyłam się, to był Kamil. Mocno ścisnął moje nadgarstki i nie chciał puścić. W samą porę nadszedł Winiar nie chciałabym wiedzieć co by mi się przydarzyło gdyby nie szedł akurat tamtędy.

-Mówiłem Ci żebyś sama nie szła?- powiedział zdenerwowany rozgrywający.

-Chyba nie muszę wszędzie chodzić z Tobą!?

-No nie wiem.

-Ale ja wiem!- wrzasnęłam i poszłam spać. Wstałam o 7.30, znowu nie mogłam spać. Przez całą noc dręczyły mnie koszmary. Chciałam żeby to wszystko się już skączyło. Poczułam skurcz wzięłam witaminy i postanowiłam wrócić do łóżka, zasnęłam. Po 9.00 obudził mnie zapach naleśników unoszący się w powietrzu. Po chwili Łukasz był ze śniadaniem w pokoju.

-Witaj Skarbie.- przywitał się.

-Dzień dobry.- uśmiechnęłam się. Całkiem zapomniałam o naszej wczorajszej kłótni, w sumie ostatnio coraz częściej się kłóciliśmy o byle jakie rzeczy. Nie byłam z tego zadowolona, nie wiedziałam co się z nami dzieję. Miałam nadzieje, że to tylko chwilowe.

-Smakowało?- spytał Łuki całując mnie w czoło.

-Pychota.- odpowiedziałam i poszłam pod prysznic. Gdy byłam już ubrana, postanowiliśmy iść na spacer z pieskiem. Przeszliśmy się po parku i wróciliśmy do domu, gdyż zaczął padać deszcz. Włączyłam telewizor leciał akurat mecz PGE Skra Bełchatów- Asecco Resovia Rzeszów Puchar Polski. Postanowiłam pooglądać zmagania moich ulubionych klubów. Jednak bardziej kibicowałam Skrze. Łukasz dołączył do mnie. Położyłam głowę na jego kolanach i zaczęliśmy oglądać. Pierwszego seta Skra zdobyła bez żadnych komplikacji (25:20), w drugim zaś drużyna Andrzeja Kowala nie dawała za wygraną i odrobiła seta (25:18), w trzeciej części spotkania zaś PGE obudziła się i powróciła do walki w pięknym stylu (25:15), lecz Resovia nie poddała się tak łatwo i odrobiła straty (25:17), ale jednak okazało się, że lepsza drużyna jest jednak Jacka Nawrockiego wygrała piątego seta (15:3), a całe spotkanie zakończyło się wynikiem 3:2. Byłam dumna z Bełchatowian za walkę do samego końca. MVP meczu został mój wczorajszy wybawiciel- Michał Winiarski, co to on dzisiaj wyprawiał w ataku i na przyjęciu przewyższało wszystko. Wysłałam mu sms-esa 

-„Gratulacje!”

-…

Po zakończonym meczu postanowiłam ugotować obiad, Łukasz siedział w salonie. Przygotowałam pieczone mięso z ziemniakami do tego sałatka.

-Zapraszam do stołu!- krzyknęłam w stronę pokoju gdy był rozgrywający. Gdy po obiedzie przestał padać deszcz wyszłam na taras.

-Nad czym tak myślisz?- objął mnie Łukasz.

-Gdyby nie to nie było by tu nas. Gdyby nie ty i poświęcony na szukanie szczęścia czas.

-Kocham Cię, Was- powiedział i pocałował mnie, ja nie odpowiedziałam tylko zrobiłam tak samo jak Łuki. Nagle zadzwonił do mnie telefonu, numer prywatny. Myślałam, że to kolejne głupie żarty Kamila, ale tym razem się pomyliłam.

-Słucham?

-…

-Gdzie jesteś?

-…

-No, bo ja już z rodzicami nie mieszkam, ale zaraz będę.

-…

-Łukasz wychodzę.- powiedziałam.

-Gdzie?

-Do domu rodziców, mój brat przyjechał.- oznajmiałam i wyszłam z mieszkania. Postanowiłam przejść się na piechotę, powietrze było świeże po deszczu, daleko też nie miałam, zaledwie kilka domów.

-Jestem!- krzyknęłam gdy tylko weszłam. Paweł szybko zbiegł po schodach i mnie mocno przytulił, bardzo się za nim stęskniłam, dawno się widzieliśmy, gdyż nie mieszkał nawet w tym województwie.

-A gdzie Ania?

-Rozstałem się z Anią. – przytuliłam jeszcze raz brata i poszliśmy do kuchni.- Ładny pierścionek.

-Zaręczynowy.- powiedziałam a Paweł o mało nie zakrztusił wodą, którą pił.

-Kamil Ci się oświadczył?

-Nie! Z Kamilem nie jestem już bardzo długo.

-No to z kim w takim razie?

-Zapraszam jutro dla nas na obiad, a się dowiesz.

-Ale Ty tajemnicza jesteś. A powiedz jak tam Ci idą treningi?

-Nie trenuję.

-Dlaczego?

-W ciąży jestem.

-No to gratujecie Siostra!- mocno mnie uścisnął.

-Masz tu adres, gdzie masz jutro przyjść. To jest nie daleko stąd.- dałam mu kartkę gdzie zapisałam adres mojego i Łukasza domu. – Na długo przyjechałeś?

-Na zawsze, nie zamierzam się już skąd ruszać.

-Paweł tam w Gdańsku się coś wydarzyło, prawda?

-Ania mi powiedziała, że jest w ciąży. Byłem wniebowzięty, gdyż ona nie chciałam mieć dzieci. Ale zaraz po porodzie okazało się, że to nie moje dziecko, a mojego najlepszego kumpla. Nie chciałem mieć z nimi więcej nic wspólnego i postanowiłem wrócić.- porozmawialiśmy jeszcze trochę i postanowiłam wracać do domu.

-No to do jutra, przyjdź na 14.00.- powiedziałam na pożegnanie i wyszłam. Gdy weszłam do domu nikogo nie było. W kuchni leżała kartka „ Biorę Puszka i idziemy do Igły, nie czekaj na nas.” Zrobiłam sobie kanapki i poszłam oglądać telewizor. Wzięłam laptopa i odpaliłam neta, jak zwykle byłam dostępna na skype, Nikola zaraz do mnie zadzwoniła.

-Cześć.- zaczęła.

-Cześć, Paweł z Gdańska przyjechał.

-Dawno?

-Dzisiaj chyba, byłam u niego. Zaprosiłam go na jutro na obiad.

-Mam problem.

-Czemu? Co się stało?

-Widziałam dzisiaj Patryka z jakąś dziewczyną…

-Nawet tak nie myśl, może to jego jakaś siostra.

-Tylko, że u niego w rodzinie nie ma żadnej dziewczyny oprócz Klaudii ale ją znam, bo często do mnie przyjeżdża.

-Może po prostu zapytaj się go kto to był. A gdzie ich razem widziałaś?

-W parku, na ławce siedzieli. Może rzeczywiście powinnam najpierw się zapytać kto to, a nie się od razu martwić. Dzięki. Muszę już kończyć Patryk wrócił.

-Pa.- powiedziałam i rozłączyłam się. To nie możliwe, żeby Lewy mógł mieć kogoś innego. Łukasz wrócił dopiero po 22.00, nie spałam oglądałam film na laptopie.

-Czemu jeszcze nie śpisz?- spytał Łuki wchodząc do sypialni.

-Zaraz idę, kończę oglądać film.- odpowiedziałam i po kilku minutach odłożyłam laptopa, pocałowałam jeszcze Łukasza i poszłam spać.