Rozdział 28

-Jak to do Rosji?- spytałam zdziwiona.

-Za godzinę mamy samolot. Lepiej się pośpiesz, jak chcesz zdążyć.- nic nie odpowiedziałam, tylko zaczęłam się pakować. Nie miałam bladego pojęcia po co tam jedziemy. Po 20 minutach byliśmy gotowi do wyjścia.

-Wszystko wzięłaś?- zapytał Łuki.

-Wszystko.- uśmiechnęłam się i poszliśmy do samochodu. Po kilkunastu minutach byliśmy już na lotnisku. Nadal się nie dowiedziałam po co ten wyjazd.

-Czy możesz mi w końcu powiedzieć po co tam lecimy?- spytałam poirytowana.

-Dowiesz się wszystkiego w swoim czasie.

-Dlaczego mi się powiesz teraz o co chodzi?

-Bo to ma być niespodzianka. Na pewno się ucieszysz.

-Ale chyba nie przeprowadzamy się do Rosji, prawda?

-Nic z tych rzeczy.- po tych słowach odetchnęłam z ulgą. Wcale nie chciałam mieszkać za granicą. Nie chciałam też zostawiać teraz klubu i Pawła, w końcu byliśmy blisko siebie. Nie mogłam już wytrzymać. Strasznie zżerała mnie ciekawość, więc postanowiłam napisać sms-esa do Bartka. Dopóki jeszcze nie jesteśmy na pokładzie samolotu.

-Bartuś, Ty wiesz co Łukasz kombinuje z tym całym wyjazdem?

-Wiem, ale obiecałem milczeć. Nic Ci nie powiem.

-Ale Ty jesteś wredny.

-No sorry Mała, ale nie wydam Łukasza.

-Nie wydasz?! Co on takiego zrobił?!

-Nie bój się, nic nie zrobił. Wsiadaj w samolot i jak najszybciej do mnie przyjeżdżaj.

-Pff… Jeszcze czego :D

-Nie to nie. A teraz już kończę, bo idę na siłownię. Spokojnego lotu.

-Dzięki. Trzymaj się. J

Równo o 18.00 samolot wbił się ku niebu.

-Jak się czujesz?- zapytał rozgrywający.

-Jak na razie dobrze.- uśmiechnęłam się i wtuliłam w narzeczonego.

-Łuki? Powiesz mi już co to za niespodzianka?- zrobiłam oczy jak kot nie Shreka.

-Nie, bo wszystko popsuję.- więcej razy nie pytałam. Skoro żaden z nich nie chciał mi powiedzieć o co chodzi, to pewnie coś wyjątkowego. Tylko dlaczego musimy lecieć aż do Rosji? Podróż minęła spokojnie. Wylądowaliśmy parę minut przed 20.00.

-Gdzie teraz jedziemy?- zapytałam.

-A jesteś głodna?

-Nie.

-No to pojedziemy już do mojego mieszkania. Tylko nie przestrasz się jak do niego wejdziesz.

-Czego bym miała się przestraszyć?- zaśmiałam się.

-Bałaganu. Długo mnie tam nie było, a nie mieszkam sam.

-A z kim takim?

-Zobaczysz zaraz.

-A znam tą osobę?

-Tak. Znasz i to bardzo dobrze.- po chwili podjechała pod nas taksówka,, która wcześniej była zamówiona przez Łukasza i udaliśmy się w stronę jego mieszkania. Gdy rozgrywający otwierał drzwi od domu, zaczął padać gęsty śnieg. Bardzo lubiłam jak z nieba spada biały puch. W chwili kiedy ściągałam kurtkę, ktoś zasłonił mi dłońmi oczy. Na początku trochę się wystraszyłam, gdyż nie wiedziałam kto to, a wiem, że Łukasz w tym czasie, o ile się nie mylę poszedł na górę.

-Kurek!- krzyknęłam, jak tylko się odwróciłam.

-Też się cieszę, że Cię widzę.- Bartek mocno mnie przytulił i zaprowadził do salonu po czym przyniósł mi kubek gorącej czekolady. Po kilku minutach Łuki do łączył do nas. W między czasie Bartek pokazał mi mieszkanie.

-I jak Ci się tu podoba?- zapytał Łukasz, wchodząc do dużego pokoju.

-Całkiem przyjemnie.- odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy.

-Tylko się nie przyzwyczajaj.- zaśmiał się Kurek.

-Nie mam najmniejszego zamiaru.

-Łukasz na ile my tu w ogóle przylecieliśmy?- spytałam.

-Na kilka dni. Muszę załatwić kilka spraw.

-Idę wziąć prysznic i kładę się spać. Dobranoc chłopaki.- pocałowałam Łukasza w policzek i poszłam do łazienki.

____________________________________________________________

No to mamy już 28 rozdział. :) Miłego czytanie, kolejnych rozdziałów. 

Pozdrawiam :)